Wees verstandig en denk aan een ander

Gastblog anoniem. Elke seconde, minuut, uur, dag, week, misschien maand gaat het nog over het Corona virus. Op deze dag werken wij als Pedagogisch medewerkers toch al 4 dagen in een soort “noodopvang”. Dag 1 geen kinderen. Wat gaan we dan doen? Klusjes, locatie opknappen, tuintje mooi maken, muurtje schilderen, administratie op orde en misschien wel alles even lekker schoonmaken. Is dan dit hele Corona nog ergens goed voor, ik weet het wel zeker. Een mooie schone locatie, en een veel hechter team. Je leert elkaar onwijs goed kennen in een situatie zoals deze en hebt mega veel lol om de stomste dingen.

Op de werkvloer voelt het koud en kil, geen speelgoed om over te struikelen, of die net kruipende baby (waar je nog niet aan gewend bent) waar je bijna overheen valt. Het is stil, geen stemmetjes, liedjes of gehuil. Het ritme van de dagelijkse werkzaam heden is weg, boterham om 11.30 of fruit en groente eten. Alles is even anders.

Wij zijn wel open, open voor noodopvang, daar waar ouders met een vitaal beroep gebruik van kunnen maken. Hoe ziet dit eruit vragen de meeste mensen zich af.
Als reacties geef ik; nou, wij zijn open voor ouders die het echt nodig hebben. Als zij echt niks anders kunnen vinden kunnen ze bij ons terecht. De vraag die daarna komt is dan meestal, maken de ouders daar veel gebruik van? Nou dit valt reuze mee, maar er zijn er een stuk of 10/12. Of ouders ook echt komen? Nou helaas zijn er wel ouders die komen en er veel te makkelijker gebruik van maken eigenlijk meer een soort misbruik.

Voorbeeld; ouder van 2 kinderen op hetzelfde dagverblijf geeft beide kinderen op voor de noodopvang. Komt binnen met 1 van de 2 kinderen, en op de vraag waar is de ander krijgen zij het volgende antwoord. Deze is thuis bij mij straks want die is snotterig. Als leidsters van een dagverblijf reageer je snel met het feit dat dit noodopvang is en als je toch wel een andere oplossing hebt, je hier voor moet kiezen. I.p.v. de een wel brengen en de ander niet. Erg lastige situatie, voor ouder en leidster. Toch gaat de ouder weg en zegt ik raak anders helemaal overspannen als ik met 2 kinderen moet werken thuis. Pakt de spullen en gaat naar huis.
Dit kind is het enige kind met 8 leidsters die zijn gekomen om ouders in nood te helpen. Ouders die het dus heel hard nodig hebben en niks anders konden vinden als opvang. Dit kind dat na 3 uur opvang opgehaald moet worden omdat het verkouden is, hoest en snotterig is. Daarmee dus eigenlijk in deze tijd toch zomaar die 8 leidsters heeft kunnen besmetten die moeten werken voor de nood van de andere ouders.

Hoe gaan wij hiermee om? We zoeken oplossingen, helpen waar nodig maar beschermen onszelf en andere kinderen. Uiteindelijk hebben wij er ook niet voor gekozen.

Deze situatie is uniek en deze situatie hopen wij nooit meer mee te maken. We proberen alles eraan te doen om ouders met vitale beroepen te helpen. Maar maak er geen misbruik van. Wij pedagogisch medewerkers zijn ook maar mensen, mensen met gezinnen, gezinnen met oma’s & opa’s en oma’s & opa’s die wij nog lang niet willen missen.

Wees verstandig en denk aan een ander.