Wat doet het coronavirus met mij als pedagogisch medewerker?
Je kan er niet om heen maar het woord coronavirus is de laatste paar weken veel gevallen. Voor mijn gevoel eerst een ver-van-mijn-bed-show, maar hoe dichter het bij Nederland kwam, hoe serieuzer het werd. De politiek deed op het begin nog weinig aan, maar gisteren was de kogel door de kerk; Nederland gaat op slot!
Bizar…
En wow…. dat was best een heftig idee! Er vlogen meteen vragen door mijn hoofd; wat gaat er gebeuren? Hoe gaan we het doen morgen? Laat ik voorop stellen dat mijn emoties toen en nu nog steeds van links naar rechts vlogen; verdriet, onrust, trots op ons vak, maar ook veel onwerkelijkheid!
Slecht slapen
Mijn werktelefoon na het nieuws snel thuis opgehaald, want we waren bij mijn ouders. Daar stonden al verschillende berichten in, maar ook vooral vanavond hebben we overleg (ik niet) en dan horen we meer. Voor ik naar bed ging had ik nog geen mail en dacht, ik ga toch maar op tijd slapen, dan heb ik die slaap in ieder geval. Helaas door alle onrust in mijn hoofd sliep ik super slecht en heb ik vannacht de mail van mijn werk gelezen.
Alles stond er duidelijk in omschreven en ook waar we verdere informatie konden vinden (RIVM). Gelukkig daarna nog wel wat kunnen slapen, maar werd met een zwaar hoofd wakker. Ik voelde mij erg verantwoordelijk voor de ouders, kinderen en zeker de pedagogisch medewerkers.
SLG in basisschool
Vanmorgen vroeg de auto bij mijn ouders opgehaald en hup naar de locatie. Veel van de locaties zitten in basisscholen en waar ik moest werken vandaag ook. Er waren al veel leerkrachten aanwezig, ze hadden overleg wat te doen. Ik ben achter mijn laptop gegaan en ben de eerste mailtjes, informatie gaan lezen en de nodige formulieren gaan printen. Want ja, er kunnen nu ouders komen die zonder opvang zitten, maar wel opvang mogen hebben, maar nog niet bij onze organisatie zitten. Alles lag in ieder geval klaar, voor stel dat…
Geen kinderen
Er kwamen op de SLG geen kinderen en nadat ik al het papierwerk af had, ben ik gaan schoonmaken. Heerlijk even en schoon lokaal in deze gekke tijden. Meubels van de muur, kasten uitgepakt, uitgesopt en alles er weer in. Tussendoor met de leerkrachten overlegd hoe het bij hun ging en of ze kinderen verwachtten. Tevens af en toe pauze gehouden om wat te eten en te drinken. Begin van de middag ben ik naar de andere locatie gereden.
BSO, 0 kids
Op de andere locatie waren de leerkrachten ook hard aan het werk om voor ouders en kinderen alles klaar te leggen. Internet werd afgestruind en er werden verschillende werkboekjes gemaakt. Ik ben op de BSO gaan schoonmaken en wat telefoontjes gepleegd. Om 14.45 waren er nog steeds geen kinderen, dus tijd om naar huis te gaan.
Onwerkelijk
Het voelt zo onwerkelijk en gek om zonder kinderen in de lokalen te zitten en dan te bedenken dat dit 3 weken duurt, 3 weken! Natuurlijk weet ik dat deze maatregelen hard nodig zijn en sta er ook achter. Net zoals dat wij wel open zijn voor ouders die de opvang nodig hebben. Want er zijn genoeg beroepen die ook doorgaan nu, denk aan de zorg, vuilnisman, vakkenvullers etc. en natuurlijk wij; de KINDEROPVANG!
Nederland kan niet zonder…
De beroepen die onderbetaald, ondergewaardeerd worden, daar kunnen wij als Nederland niet zonder! Waardeer deze beroepskrachten en bedank ze als je ze ziet, nee geen knuffel of high-five, maar met woorden. Want waar zouden wij nu zonder hun en ons beroep zijn??
Ik wil iedere beroepskracht die nu moet werken voor de medemens een hart onder de riem steken, veel succes wensen en vergeet niet voor jezelf te zorgen!!
Heel veel liefs Birgit, tips voor de kinderopvang.
Deel dit stuk